2011年7月1日星期五

ศิลาจารึกหลักที่ 1

  ศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหง  บางทีเรียกว่า  จารึกหลักที่  1  เป็นจารึกที่สำคัญและยกย่องว่าเป็นวรรณคดีเรื่องแรกของไทยที่บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร  ทั้งนี้เพราะการใช้ภาษาในศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหงนั้นเข้าลักษณะสากลที่ว่า  ภาษาของคนโบราณมักใช้ถ้อยคำพื้นๆ  ประโยคที่ใช้กินความเป็นภาษาพูดมากกว่าภาษาเขียน  บางตอนมีเสียงของคำสัมผัส  ฟังไพเราะเข้าลักษณะของวรรณคดีได้  ปัจจุบันศิลาจารึกจัดแสดงไว้ที่ห้องประวัติศาสตร์ชาติไทยในพระที่นั่งศิวโมกขพิมาน  พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ
ที่มาของเนื้อหา :
1.   ประวัติวรรณคดี 1 (ท 031) ของ รศ.บรรเทา  กิตติศักดิ์/อ.กรรณิการ์  กิตติศักดิ์ : หน้า17 - 19 : สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด
2.   ประวัติวรรณคดี  1 (ท 031) ของ อ.เปลื้อง ณ นคร/อ.ปราณี  บุญชุ่ม : หน้า 16 , 18  : สำนักพิมพ์อักษรเจริญทัศน์
  ศิลาจารึกหลักที่ ๑ พ่อขุนรามคำแหง
          รูปแบบการแต่งเป็นร้อยแก้ว เขียนลงบนแท่งหินสี่เหลี่ยมทั้งสี่ด้าน ใช้ตัวอักษรไทยและภาษาไทยตามแบบอย่างการใช้ภาษาสมัยสุโขทัยเนื้อเรื่องแบ่งเป็น ๓ ตอน

          ตอนที่ ๑ ตั้งแต่บรรทัดที่ ๑ - ๑๘ เป็นอัตชีวประวัติของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช กษัตริย์สุโขทัยราชวงศ์พระร่วง ดังตัวอย่างต่อไปนี้
          คำอ่านปัจจุบัน "พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์   แม่กูชื่อนางเสืยง..." และอีกตอนหนึ่ง "...ตนกูพุ่งช้างขุนสามชน ตัวชื่อมาสเมืองแพ้ ขุนสามชนพ่ายหนี พ่อกูจึงขึ้นชื่อกู ชื่อพระรามคำแหงเพื่อกูพุ่งช้างขุนสามชน..."
          ข้อความตัวอย่าง กล่าวถึงพระราชประวัติและความเก่งกล้าสามารถจนได้รับพระราชทานพระนาม "พระรามคำแหง"
         
          ตอนที่ ๒ เล่าเรื่อง เหตุการณ์และธรรมเนียมนิยมของคนสุโขทัย การดำเนินชีวิต การนับถือพุทธศาสนา การนับถือผี และการประดิษฐ์ตัวอักษรไทย

          ตอนที่ ๓ เป็นคำสรรเสริญและยอพระเกียรติพ่อขุนรามคำแหง และกล่าวถึงอาณาเขตของเมืองสุโขทัย

          จะเห็นได้ว่า ศิลาจารึกหลักที่ ๑ พ่อขุนรามคำแหง มีคุณสมบัติเด่นในแง่ประวัติศาสตร์   ประวัติวรรณคดี และประวัติภาษาไทย








没有评论:

发表评论